Ἐκεῖνοι οἱ Ἑπιτάφιοι (Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, "ΕΣΤΙΑ")
2 απαντήσεις
Σελίδα 1 από 1
Ἐκεῖνοι οἱ Ἑπιτάφιοι (Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, "ΕΣΤΙΑ")
από Παλαιομνήμων Παρ Απρ 13, 2012 11:37 pm
<<Ἐκεῖνοι οἱ Ἑπιτάφιοι
Νοσταλγώ εκείνες τις Μεγάλες Παρασκευές που έμοιαζαν να είναι όλες ίδιες από χρόνο σε χρόνο, επαναλήψεις που είχαμε ξαναδεί, "copy paste" με τη σημερινή ορολογία. Νοσταλγώ εκείνες τις Μεγάλες Παρασκευές που ξέραμε ακριβώς με ποιο τρόπο θα κυλούσε η ημέρα από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι το βράδυ αργά με την αποκορύφωση του Θείου Δράματος το οποίο περιμέναμε πάντα να ξαναζήσουμε με την ίδια κατάνυξη. Νοσταλγώ εκείνες τις Μεγάλες Παρασκευές που τη σκέψη μας απασχολούσε μόνο η παράδοση, τα πασχαλινά έθιμα, η Ιστορία του μαρτυρίου του Ιησού Χριστού και η αναμονή για την ανάσταση Του.
Η Αλήθεια είναι ότι ήδη από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζαμε να μπαίνουμε στην ψυχολογία της μεγάλης εορτής. Μετά το δραματικό επεισόδιο της Σταυρώσεως της Μεγάλης Πέμπτης η Μεγάλη Παρασκευή ερχόταν σαν ένα βάλσαμο για την ψυχή μας που μας έφερνε την γαλήνη τού θανάτου, του τετελεσμένου που δεν ξεγίνεται και που πρέπει να συμφιλιωθούμε με την πραγματικότητα του πένθους και να συνεχίσουμε να ζούμε.
Η Μεγάλη Παρασκευή ήταν η ημέρα της μεγαλύτερης νηστείας τού έτους. Παξιμάδια με τσάι ή καφέ ήταν το πρωινό, φακή με ξύδι αλλά χωρίς λάδι ήταν το πατροπαράδοτο φαγητό για το μεσημεριανό τραπέζι, ενώ ακόμη και οι ελιές ήταν απηγορευμένες για την θλιβερή αυτή ημέρα. Στο σπίτι μας τα αποκαλούμενα νηστίσιμα, δηλαδή τα καλαμαράκια, οι γαρίδες, τα καβούρια και τα αυγοτάραχα εθεωρούντο εδέσματα που έτρωγαν μόνο οι υποκριτές! "Δεν είναι νηστεία να αντικαθιστά κανείς το κοτόπουλο με χαβιάρι και στρείδια" έλεγε η μητέρα μου! Ελεύθερη τη Μεγάλη Παρασκευή ήταν βέβαια η κατανάλωση μαρουλιών και φρούτων, αλλά με πρασινάδες, καρότα και μήλα δεν ήταν δυνατόν να κατευνασθούν οι διαμαρτυρίες του στομαχιού! Δεν δίναμε όμως σημασία σε υλικά πράγματα. Με κατάνυξη ακολουθούσαμε την περιφορά του Επιταφίου ζώντας το μεγαλείο της θυσίας του Θεανθρώπου και συμμετέχοντες στο πένθος.
Υπήρχαν προβλήματα και τότε, και εκείνες τις Μεγάλες Παρασκευές με εκείνους τους Επιταφίους που πέρασαν. Για τις ημέρες του Πάσχα όμως όλα τα προβλήματα υποχωρούσαν και άφηναν τη θέση τους στην θρησκεία και στην παράδοση. Το Πάσχα ήταν μια ανάπαυλα από τις δυσκολίες και τις σκοτούρες. Την Κυριακή της Αναστάσεως είμαστε όλοι πραγματικά χαρούμενοι γύρω από τον οβελία και τα κόκκινα αυγά.
Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν δεν είχαμε ζήσει Μεγάλη Εβδομάδα με την αγωνία που γνωρίζουμε αυτό το Πάσχα του 2012. Σχεδόν δεν έχουμε καταλάβει ότι βρισκόμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα. Αντί να έρχονται στη μνήμη μας τα γεγονότα τού Μυστικού Δείπνου, της προδοσίας τού Ιούδα, της συλλήψεως, της δίκης, της καταδίκης, της μαστιγώσεως και της Σταυρώσεως τού Χριστού, μάς ταλανίζουν οι ανασφάλειες, οι φόβοι, οι απειλές, οι προβλέψεις για χρεωκοπίες και για συντέλεια της Ελλάδας και της Ευρώπης. Δεν ξέρω πώς καταφέραμε να γίνουμε τόσο δυστυχισμένοι. Μήπως επειδή έχουμε κάνει θεούς μας το ευρώ και το δολάριο;
Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου>>
Το παραπάνω άρθρο είναι από την στήλη "της ημέρας" της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου, από το σημερινό φύλλο της "ΕΣΤΙΑΣ", Μ. Παρασκευή, 13 Απριλίου 2012, φ. 39.237
Σημ.1. Για λόγους δική μου ευκολίας, το κείμενο το αντιγράφω στο μονοτονικό, παρ' ότι το άρθρο είναι στο πολυτονικό, όπως όλα τα κείμενα στην "Εστία". Διατήρησα σε πολυτονικό μόνο τον τίτλο.
Σημ. 2. Το παραπάνω νήμα μπορείτε να το βρείτε και στο phorum: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=24&t=233899 .
Υ.Γ. Λένε ότι κάθε Μεγάλη Παρασκευή, ο ουρανός είναι μελαγχολικός και πως έστω και για λίγο θα ψιχαλίσει. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω προσέξει αν αυτό συμβαίνει πάντοτε, αλλά τουλάχιστον για φέτος, που είχα πει με τον εαυτόν μου ότι πρέπει επιτέλους να θυμηθώ να το προσέξω, διαπιστώνω ότι ισχύει! Όλη μέρα ο καιρός είναι μελαγχολικός και νωρίτερα ψιχάλισε ελαφρώς... Ίσως, βέβαια, να πρόκειται απλώς περί "συμπτώσεως"...
Νοσταλγώ εκείνες τις Μεγάλες Παρασκευές που έμοιαζαν να είναι όλες ίδιες από χρόνο σε χρόνο, επαναλήψεις που είχαμε ξαναδεί, "copy paste" με τη σημερινή ορολογία. Νοσταλγώ εκείνες τις Μεγάλες Παρασκευές που ξέραμε ακριβώς με ποιο τρόπο θα κυλούσε η ημέρα από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι το βράδυ αργά με την αποκορύφωση του Θείου Δράματος το οποίο περιμέναμε πάντα να ξαναζήσουμε με την ίδια κατάνυξη. Νοσταλγώ εκείνες τις Μεγάλες Παρασκευές που τη σκέψη μας απασχολούσε μόνο η παράδοση, τα πασχαλινά έθιμα, η Ιστορία του μαρτυρίου του Ιησού Χριστού και η αναμονή για την ανάσταση Του.
Η Αλήθεια είναι ότι ήδη από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζαμε να μπαίνουμε στην ψυχολογία της μεγάλης εορτής. Μετά το δραματικό επεισόδιο της Σταυρώσεως της Μεγάλης Πέμπτης η Μεγάλη Παρασκευή ερχόταν σαν ένα βάλσαμο για την ψυχή μας που μας έφερνε την γαλήνη τού θανάτου, του τετελεσμένου που δεν ξεγίνεται και που πρέπει να συμφιλιωθούμε με την πραγματικότητα του πένθους και να συνεχίσουμε να ζούμε.
Η Μεγάλη Παρασκευή ήταν η ημέρα της μεγαλύτερης νηστείας τού έτους. Παξιμάδια με τσάι ή καφέ ήταν το πρωινό, φακή με ξύδι αλλά χωρίς λάδι ήταν το πατροπαράδοτο φαγητό για το μεσημεριανό τραπέζι, ενώ ακόμη και οι ελιές ήταν απηγορευμένες για την θλιβερή αυτή ημέρα. Στο σπίτι μας τα αποκαλούμενα νηστίσιμα, δηλαδή τα καλαμαράκια, οι γαρίδες, τα καβούρια και τα αυγοτάραχα εθεωρούντο εδέσματα που έτρωγαν μόνο οι υποκριτές! "Δεν είναι νηστεία να αντικαθιστά κανείς το κοτόπουλο με χαβιάρι και στρείδια" έλεγε η μητέρα μου! Ελεύθερη τη Μεγάλη Παρασκευή ήταν βέβαια η κατανάλωση μαρουλιών και φρούτων, αλλά με πρασινάδες, καρότα και μήλα δεν ήταν δυνατόν να κατευνασθούν οι διαμαρτυρίες του στομαχιού! Δεν δίναμε όμως σημασία σε υλικά πράγματα. Με κατάνυξη ακολουθούσαμε την περιφορά του Επιταφίου ζώντας το μεγαλείο της θυσίας του Θεανθρώπου και συμμετέχοντες στο πένθος.
Υπήρχαν προβλήματα και τότε, και εκείνες τις Μεγάλες Παρασκευές με εκείνους τους Επιταφίους που πέρασαν. Για τις ημέρες του Πάσχα όμως όλα τα προβλήματα υποχωρούσαν και άφηναν τη θέση τους στην θρησκεία και στην παράδοση. Το Πάσχα ήταν μια ανάπαυλα από τις δυσκολίες και τις σκοτούρες. Την Κυριακή της Αναστάσεως είμαστε όλοι πραγματικά χαρούμενοι γύρω από τον οβελία και τα κόκκινα αυγά.
Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν δεν είχαμε ζήσει Μεγάλη Εβδομάδα με την αγωνία που γνωρίζουμε αυτό το Πάσχα του 2012. Σχεδόν δεν έχουμε καταλάβει ότι βρισκόμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα. Αντί να έρχονται στη μνήμη μας τα γεγονότα τού Μυστικού Δείπνου, της προδοσίας τού Ιούδα, της συλλήψεως, της δίκης, της καταδίκης, της μαστιγώσεως και της Σταυρώσεως τού Χριστού, μάς ταλανίζουν οι ανασφάλειες, οι φόβοι, οι απειλές, οι προβλέψεις για χρεωκοπίες και για συντέλεια της Ελλάδας και της Ευρώπης. Δεν ξέρω πώς καταφέραμε να γίνουμε τόσο δυστυχισμένοι. Μήπως επειδή έχουμε κάνει θεούς μας το ευρώ και το δολάριο;
Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου>>
Το παραπάνω άρθρο είναι από την στήλη "της ημέρας" της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου, από το σημερινό φύλλο της "ΕΣΤΙΑΣ", Μ. Παρασκευή, 13 Απριλίου 2012, φ. 39.237
Σημ.1. Για λόγους δική μου ευκολίας, το κείμενο το αντιγράφω στο μονοτονικό, παρ' ότι το άρθρο είναι στο πολυτονικό, όπως όλα τα κείμενα στην "Εστία". Διατήρησα σε πολυτονικό μόνο τον τίτλο.
Σημ. 2. Το παραπάνω νήμα μπορείτε να το βρείτε και στο phorum: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=24&t=233899 .
Υ.Γ. Λένε ότι κάθε Μεγάλη Παρασκευή, ο ουρανός είναι μελαγχολικός και πως έστω και για λίγο θα ψιχαλίσει. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω προσέξει αν αυτό συμβαίνει πάντοτε, αλλά τουλάχιστον για φέτος, που είχα πει με τον εαυτόν μου ότι πρέπει επιτέλους να θυμηθώ να το προσέξω, διαπιστώνω ότι ισχύει! Όλη μέρα ο καιρός είναι μελαγχολικός και νωρίτερα ψιχάλισε ελαφρώς... Ίσως, βέβαια, να πρόκειται απλώς περί "συμπτώσεως"...
Παλαιομνήμων- Admin
- Αριθμός μηνυμάτων : 1815
Registration date : 29/10/2007
Απ: Ἐκεῖνοι οἱ Ἑπιτάφιοι (Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, "ΕΣΤΙΑ")
από Αριστόδημος Τρι Απρ 17, 2012 7:30 pm
Παλαιομνήμων έγραψε:Υ.Γ. Λένε ότι κάθε Μεγάλη Παρασκευή, ο ουρανός είναι μελαγχολικός και πως έστω και για λίγο θα ψιχαλίσει. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω προσέξει αν αυτό συμβαίνει πάντοτε, αλλά τουλάχιστον για φέτος, που είχα πει με τον εαυτόν μου ότι πρέπει επιτέλους να θυμηθώ να το προσέξω, διαπιστώνω ότι ισχύει! Όλη μέρα ο καιρός είναι μελαγχολικός και νωρίτερα ψιχάλισε ελαφρώς... Ίσως, βέβαια, να πρόκειται απλώς περί "συμπτώσεως"...
Να συμπληρώσω ότι σε όλη την χώρα και δη στην Αττική, όχι μόνο ψιχάλισε τη Μεγάλη Παρασκευή, σε μερικά σημεία είχαμε και μικρές τοπικές καταιγίδες!
Αριστόδημος- Αριθμός μηνυμάτων : 81
Registration date : 25/04/2009
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης